Marcel Raman - gedicht over Spinoza

Blogs die door blogse.nl waren gewist, voodat ze door Google in z'n cachegeheugen waren binnengevreten, waren die over de Spinoza-gedichten van Nelly Sachs en van Marcel Raman.

Het gedicht van Raman had ik juist gevonden, daar deze Belgische dichter (geb. 1941) tevens ook een hommage aan Nelly Sachs had gedicht.

Later reconstrueer ik het blog over Nelly Sachs - hetgeen meer werk vergt - hieronder dit gedicht van Marcel Raman, over wie verder nauwelijks iets aan biografische gegevens op internet te vinden is, hoewel hij zich op diverse fora in discussies heeft gemengd.

Spinoza

dankbaar traag
en liever moe
lijkt
werkelijkheid begeerte

voorzover
redelijkheid leidt
is mijn bestaan
rechthoekig

mijn vorm van
denken
halsstarrig
droog

mijn aandoening
in geen toestand
te overzien

dan later

 

 

Marcel Raman

[van zijn website]

 

Nadat ik bovenstaande opnieuw had gemaakt, kwam ik bij google in cachegeheugen mijn eerdere blog toch nog tegen. Daaruit de volgende tekst:

Surfend op internet kwam ik bovenstaand gedicht tegen van Marcel Raman - een Belgisch dichter, althans een Belg.  Zijn naam verschijnt (als je daarop googelt) veel op allerlei portals, waar hij links naar zijn website heeft aangebracht, en op fora waar hij zijn commentaren spuit. Verder had een Marcel Raman uit Deinze een "mooie, zesdelige reeks, Encyclopedie Larousse van de 20e eeuw, met lederen kaft met vergulde letters (oude uitgave)" in de aanbieding (zijn gsm-nummer is daar ook te vinden). Maar over zijn biografie is, behalve 't bovenstaande en zijn geboortejaar (1941, dat ook de mijne is) niets te vinden. We moeten het doen met deze

 

PREFACE.
Een verantwoording?


Stel u gerust!  ik schrijf geen poëzie (hemel, nee, ik ben geen dichter), geen proza (daar zou ik niet eens tijd voor vinden zelfs mocht ik er tijd voor zoeken), ik heb helemaal geen "pensées", er bestaat geen project, "publicaties" spaar me daar van, en dit is helemaal geen "preface" en zeker geen verantwoording (voor wat, voor wie, tegenover wie?).

(Stel mij gerust?) Het proces van het schrijven is belangrijker dan het resultaat. Meer zelfs: de processing (het aan de gang zijn van het proces) is op zich het belangrijkste. Dat geldt voor mijn part voor alle "creatief" of "artistiek" werk. Waar het werk gaat ontstaan, waar de werkzaamheid begint daar ligt het belangrijkste.

(Stel ook hen gerust?) Schrijven, tekenen, schilderen, dansen, performen: men doet het in de eerste plaats voor zichzelf. Of een schrijver, dichter nu (veel) gelezen wordt of niet, of een performance voor 5 of 500 man plaats heeft, of een plastisch kunstenaar zijn doek, installatie thuis laat of exposeert, het doet er allemaal niet toe.

(Stel niemand gerust) Schrijven, creëren als psychisch proces, als therapie, als katharsis, als wat?

Niet de idee of de inspiratie, niet het afgewerkt product (boek, ballet, performance, muziekstuk) primeert. Het gaat hem om dat moment suprême als "het idee", "de inspiratie", verwerkt wordt, omgezet wordt, als het gedicht "op het punt is te ontstaan" (is dit niet van Lucebert?)

Niets is, alles wordt.


mr

 

spinoza | 25-10-2008 | 14:56 | Link | Reacties (0)